Najwyższy czas przejść od słów do czynów. Zbliżająca się konferencja COP25, nowa Komisja Europejska, państwa członkowskie UE oraz rządy wszystkich krajów Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) nie mogą dłużej zamykać oczu na pilną potrzebę natychmiastowego wdrożenia konkretnych i zdecydowanych, wspólnych działań w celu przeciwdziałania zmianom klimatycznym oraz sprawiedliwego powiązania modelu rozwojowego ze zrównoważonym rozwojem.
Carlos Zorrinho, współprzewodniczący Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE i eurodeputowany S&D, powiedział:
- W czasie 38. posiedzenia WZP AKP-UE w Kigali pojawił się wspólny głos w sprawie konieczności finansowej i gospodarczej koncentracji na krajach najsłabiej rozwiniętych i najbiedniejszych, które paradoksalnie, mimo że w najmniejszym stopniu zanieczyszczają środowisko, w największym stopniu cierpią w wyniku globalnego ocieplenia w postaci masowej migracji, konfliktów, niepewności żywnościowej oraz klęsk żywiołowych.
- Mamy odpowiednie narzędzia. Porozumienie paryskie, Agenda 2030, cele zrównoważonego rozwoju, a obecnie Nowy Zielony Ład w Europie; po wszystkie te narzędzia i cele muszą sięgnąć światowi przywódcy. To kwestia woli politycznej. AKP-UE mówi w imieniu prawie dwóch miliardów ludzi. Ten głos musi zostać wysłuchany i wpływać w dalszym ciągu na globalne działania w kontekście, powstałym po wygaśnięciu umowy z Kotonu. Jest to szczególnie prawdziwe obecnie, kiedy kwestionowane są multilateralizm i organizacje międzynarodowe.
Koordynatorka Grupy S&D ds. Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE, Neena Gill, skomentowała:
- Nie ma już czasu na pracę i myślenie w ramach oddzielnych bloków politycznych lub geograficznych. Przed Europą stoją te same globalne wyzwania, co przed krajami AKP. Mamy wspólne cele do osiągnięcia: równość, bezpieczeństwo żywnościowe, wzmocnienie pozycji kobiet, nowy model rozwoju, który będzie mógł zostać powiązany ze zrównoważonym rozwojem.
- Podczas gdy część świata zmaga się z marnotrawieniem żywności i problemami zdrowotnymi wynikającymi z problemu złego odżywiania się, w najbiedniejszych regionach Afryki, Karaibów i Pacyfiku pustynnienie, zasolenie systemów słodkowodnych i susza zagrażają bezpieczeństwu żywnościowemu milionów ludzi, jako konsekwencja zmian klimatycznych. Musimy dopilnować tego, aby rządy przestrzegały międzynarodowych zobowiązań w zakresie inwestycji i funduszy na zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego na najbardziej potrzebujących obszarach. Trzeba je również wspierać prywatnymi inwestycjami w badania i rozwój technologii, aby poprawić zrównoważony rozwój naszych systemów żywnościowych na całym świecie.
- Z racji dodatkowej konsekwencji zmian klimatu musimy walczyć o to, aby przekonać rządy krajów AKP i państw członkowskich UE do uznania statusu uchodźców klimatycznych oraz określenia zasad pomocy osobom uznanym za uchodźców klimatycznych.
